Brytyjski Korpus Ekspedycyjny
Historia | |
Państwo | Imperium brytyjskie |
---|---|
Sformowanie | 1914 |
Rozformowanie | 1918 |
Nazwa wyróżniająca | BEF |
Dowódcy | |
Pierwszy | John French |
Ostatni | Douglas Haig |
Działania zbrojne | |
I wojna światowa (front zachodni):
| |
Organizacja | |
Dyslokacja | Francja |
Rodzaj sił zbrojnych | lądowe |
Brytyjski Korpus Ekspedycyjny (British Expeditionary Force − BEF) − wydzielona część armii brytyjskiej, uczestnicząca w walkach w czasie I i II wojny światowej.
Historia
Brytyjski Korpus Ekspedycyjny został utworzony przez ministra wojny Richarda Haldane’a po zakończeniu II wojny burskiej na wypadek wybuchu konfliktu poza granicami Wielkiej Brytanii. W czasie I wojny światowej brał udział w walkach we Francji i w Belgii przeciw wojskom armii niemieckiej.
W czasie II wojny światowej Korpus również uczestniczył w walkach w obronie Francji, atakowanej przez wojska III Rzeszy. Po walkach w Belgii został okrążony pod Dunkierką, jednak dzięki rozkazowi Hitlera z 24 maja 1940 zakazującemu dowodzonej przez gen. Ewalda Kleista 1 Armii Pancernej zadania decydującego uderzenia, został wraz z pozostałymi wojskami alianckimi liczącymi około 338 tys. żołnierzy ewakuowany na Wyspy Brytyjskie[1].
Dowódcy Korpusu
- John French (1914–1915)
- Douglas Haig (1915–1918)
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Konecki 2007 ↓, s. 12.
Bibliografia
- Bogusław Wołoszański: Tajna wojna Hitlera. ISBN 83-904972-2-0.
- Tadeusz Konecki: Labirynt dezinformacji w drugiej wojnie światowej. Od Compiegne 22 czerwca 1940 roku do hasła Dortmund 22 czerwca 1941 roku. Warszawa: 2001. ISBN 978-83-05-13506-1.
- OBIN: 96388
- Britannica: topic/British-Expeditionary-Force
- DSDE: British_Expeditionary_Force