Klucz 2
丨 | |||
Znaczenie | kreska pionowa | ||
---|---|---|---|
Unikod | U+4E28 | ||
Zapis | |||
Pinyin | gǔn | ||
Bopomofo | ㄍㄨㄣˇ | ||
Gwoyeu Romatzyh | goen | ||
Wade-Giles | kun³ | ||
Jyutping | gwan2 | ||
Kantoński Yale | kwan2 | ||
Pe̍h-ōe-jī | khún | ||
Kana | コン kon | ||
Kanji | 棒 bō | ||
Hangul | 뚫을 tturheul | ||
Sino-koreański | 곤 gonn | ||
Kolejność kresek | |||
Kolejność kresek | |||
| |||
|
Klucz 2, oznaczający „kreskę pionową” – jeden z sześciu kluczy Kangxi składających się z jednej kreski.
W słowniku Kangxi pod tym kluczem umieszczono 21 znaków[1].
Klucz 2 jest jedną z ośmiu podstawowych kresek znaku 永, który stanowi podstawę nauki kaligrafii chińskiej.
Znaki zawierające klucz 2
Kreski | Znak |
---|---|
bez dodatkowych kresek | 丨 |
1 dodatkowa kreska | 丩 |
2 dodatkowe kreski | 个 丫 |
3 dodatkowe kreski | 中 丮 丯 丰 书 |
4 dodatkowe kreski | 丱 |
6 dodatkowych kresek | 串 |
7 dodatkowych kresek | 丳 |
8 dodatkowych kresek | 临 |
9 dodatkowych kresek | 丵 |
Zobacz też
- Klucz w piśmie chińskim
Przypisy
- ↑ Unihan data for U+4E28. Unicode Consortium. [dostęp 2018-08-03]. (ang.).
Bibliografia
- Edoardo Fazzioli: Chinese calligraphy. From pictograph to ideogram. The history of 214 essential Chinese/Japanese characters. calligraphy by Rebecca Hon Ko. Nowy Jork, 1987: Abbeville Press, 1987. ISBN 0-89659-774-1. (ang.).
- Leyi Li: Tracing the Roots of Chinese Characters: 500 Cases. Pekin, 1993: 1993. ISBN 978-7-5619-0204-2. (ang.).
- p
- d
- e
Klucze znaków chińskich według Słownika Kangxi
1 kreska |
|
---|---|
2 kreski |
|
3 kreski |
|
4 kreski |
|
5 kresek |
|
6 kresek |
|
7 kresek |
|
8 kresek |
|
9 kresek |
|
10 kresek |
|
11 kresek |
|
12 kresek |
|
13 kresek |
|
14 kresek |
|
15 kresek |
|
16 kresek |
|
17 kresek |
|