Lelio Falconieri
Kardynał prezbiter | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 1585 | ||
Data i miejsce śmierci | 14 grudnia 1648 | ||
Nuncjusz apostolski we Flandrii | |||
Okres sprawowania | 1635–1637 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Sakra biskupia | 10 grudnia 1633 | ||
Kreacja kardynalska | 13 lipca 1643 | ||
Kościół tytularny | Santa Maria del Popolo | ||
|
Data konsekracji | 10 grudnia 1633 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Giulio Cesare Sacchetti | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | Niccolò Sacchetti | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Lelio Falconieri (ur. w 1585 we Florencjii, zm. 14 grudnia 1648 w Viterbo) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się w 1585 roku we Florencji, jako syn Paola Falconieriego i Maddaleny degli Albizzi[1]. Studiował na Uniwersytecie w Perugii, gdzie uzyskał doktorat z prawa[1]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i relatorem Świętej Konsulty[1]. 4 grudnia 1633 został wybrany tytularnym arcybiskupem Teb, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1635–1637 był nuncjuszem we Flandrii[2]. 13 lipca 1643 roku został kreowany kardynałem prezbiteren i otrzymał kościół tytularny Santa Maria del Popolo[2]. Został mianowany legatem w Bolonii, ale poważnie zachorował we Florencji i powrócił do Rzymu[1]. Zmarł 14 grudnia 1648 roku w Viterbo[1].